لیپوهایپرتروفی: علائم، درمان و پیشگیری

لیپوهایپرتروفی، توده ای از بافت ضخیم شده است که می تواند در لایه چربی زیر جلدی ایجاد شود. این در افرادی که به طور منظم به دلیل برخی بیماری ها مانند دیابت، مجبور به تزریق دارو هستند، شایع است.

این توده های بافتی، تومور نیستند و بدخیم نیز نیستند اما ممکن است باعث تأخیر در جذب دارو شوند. برخی از افراد همچنین ممکن است از شکل ظاهری آنها، ناراحت باشند.با این حال، تشخیص سریع و اقدامات پیشگیرانه احتمال عود لیپوهایپرتروفی را کاهش می دهد. در بسیاری از موارد ، این توده ها به تدریج از بین می روند.

لیپوهایپرتروفی چیست؟

لیپوهایپرتروفی، اصطلاح پزشکی برای رشد غیر طبیعی بافت ضخیم پوست است. این معمولاً هنگامی اتفاق می افتد که افراد در همان ناحیه از پوست تزریقات زیر جلدی مکرری را انجام می دهند - به عنوان مثال، هنگامی که فرد مبتلا به دیابت است و باید به طور منظم انسولین تزریق کند.

این توده ها بدخیم نیستند. با این حال، هنگامی که فرد در این قسمت از پوست انسولین تزریق می کند، ممکن است بر جذب دارو تأثیر بگذارد. اختلال در جذب انسولین می تواند منجر به افت قند خون (هیپوگلایسمی) یا افزایش قند خون (هایپرگلایسمی) شود.برخی تحقیقات نشان می دهد که این توده ها ممکن است حداقل تا حدی به دلیل اثر لیپوژنیک انسولین باشد تا آسیب فیزیکی ناشی از نیدل (سوزن).

علائم

توده های لیپوهایپرتروفی ممکن است از نظر اندازه و شکل ظاهری متفاوت باشند، گرچه علامت اصلی آن ناحیه ی برجسته ای در پوست است، درست در جایی که اغلب بطور مکرر تزریق انجام می شود. در ابتدا، لیپوهایپرتروفی ممکن است به صورت ناحیه ای کمی ضخیم تر از پوست باشد که تشخیص آن حتی با چشم یا لمس دشوار است.در صورت ادامه ی رشد، ممکن است قطر توده به حداقل 2.5 سانتی متر برسد و احساس سفتی یا تراکم آن نسبت به سایر نواحی پوست بیشتر شود. اگرچه ممکن است ناحیه آسیب دیده کمی ناخوشایند باشد، اما بعید است که درد قابل توجهی ایجاد کند.

با این حال، اگر این ناحیه دچار عفونت شود، ممکن است فرد مقداری درد و همچنین علائم زیر را نشان دهد:

•         قرمزی یا التهاب پوست

•         گرمی پوست که با لمس حس می شود

•         احساس خارش

•         کبودی یا خونریزی غیرمعمول

اگر این علائم را تجربه کردید باید در اسرع وقت برای درمان عفونت یا هر مسئله دیگری به پزشک خود مراجعه کنید.

عوامل خطر

چندین عامل خطر وجود دارد که احتمال ایجاد لیپوهایپرتروفی را بیشتر می کند، از جمله:

•         مدت زمان درمان با انسولین

•         سن و شاخص توده بدنی فرد(BMI)

•         تزریق نادرست

•         استفاده ی مکرر از یک محل تزریق به جای چرخش محل تزریق

•         دفعات استفاده مجدد از سوزن

افراد مبتلا به دیابت نوع 1 ممکن است به دلیل نیاز به تزریق مکرر یا احتمالاً به خاطر واکنش به انسولین، دچار لیپوهایپرتروفی شوند.

یک مطالعه در سال 2020 ، بر روی 1227 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با انسولین، نشان داد که تغییرات ساختاری در پوستی که در حال پیر شدن است، ممکن است افراد بالای 65 سال را در معرض خطر بیشتری برای ایجاد لیپوهایپرتروفی قرار دهد.

چرخش محل های تزریق یک فاکتور خطر مهم قابل اصلاح برای لیپوهایپرتروفی است. یک مطالعه معتبر در سال 2019 که بر روی 65 فرد بزرگسال و 104 کودک مبتلا به دیابت نوع 1 انجام شد، نشان داد که تزریق صحیح و روتین های تزریق بر سلامت پوست و کنترل قند خون تأثیر می گذارد.

یک متاآنالیز در مجله ی بین المللی مطالعات پرستاری، افزایش خطر لیپوهایپرتروفی را برای افرادی که از یک سوزن برای تزریق های متعدد مجددا استفاده کرده اند، نشان داد. با این حال، نتایج متفاوت در هر مطالعه به این معنی بود که نویسندگان نمی توانند از داده های حاصل برای تدوین توصیه های مشخص استفاده کنند. همچنین، هزینه سوزن های اضافی ممکن است مانعی برای عمل به توصیه ها برای برخی از افراد باشد.

تشخیص

اگر لیپوهایپرتروفی باعث ایجاد توده های قابل مشاهده شود، ممکن است ظاهر آنها برای تشخیص این بیماری برای پزشکان کافی باشد.با این حال، گاهی ممکن است توده لیپوهایپرتروفی صاف باشد و چندان قابل مشاهده نباشد، این بدان معناست که پزشک برای تأیید تشخیص ممکن است نیاز به معاینه لمسی عمیق یا استفاده از روشی مانند سونوگرافی داشته باشد.

درمان و پیشگیری

اگر تزریق دور از ناحیه ای که دچار لیپوهایپرتروفی شده است، انجام گردد، اندازه ی آن کاهش می یابد یا از بین می رود. استفاده از ناحیه دیگری از پوست برای تزریق نیز ممکن است از اختلال و یکسان نبودن جذب دارو در هر بار تزریق جلوگیری کند.

پزشکان همچنین ممکن است درمان های پزشکی یا زیبایی مانند استروئیدها یا لیپوساکشن را برای از بین بردن قسمت ضخیم شده ی پوست که ظاهر آزار دهنده ای دارد، توصیه کنند.

جلوگیری

چرخش مناسب محل های تزریق یک اقدام پیشگیرانه ی مهم است. فرد می تواند با پزشک خود مشورت کند تا در مورد محل های تزریق و مناطقی که ممکن است برای تزریق انسولین بهترین مکان باشند، اطلاعات کسب کند.

سایت های تزریق شامل موارد زیر است:

•         شکم، دور از ناف

•         بالای بازو

•         قسمت بالایی باسن

•         ران

انسولین با سرعتهای مختلف در مکانهای مختلف تزریق، وارد خون می شود، بنابراین ممکن است نیاز باشد که زمان تزریق را تغییر دهید. انجمن دیابت آمریکا خاطرنشان می کند که بدن انسولین را از شکم، سریعتر از بازو جذب می کند و کمترین سرعت جذب در باسن و ران است.

چرخش محل تزریق در منطقه ای به اندازه ی کارت پستال مهم است زیرا محدود کردن تزریق در یک منطقه ی کوچکتر ممکن است خطر لیپوهایپرتروفی را افزایش دهد. تحقیقاتی که در مجله ی Frontiers in Endocrinology منتشر شده است، نشان داد که افرادی که محل تزریق خود را در منطقه ای به اندازه ی یک کارت اعتباری می چرخانند، 23.2 برابر بیشتر از کسانی که از یک منطقه به اندازه کارت پستال استفاده می کنند در معرض لیپوهایپرتروفی قرار دارند.

بررسی منظم محل های تزریق رایج، به فرد کمک می کند تا علائم اولیه لیپوهایپرتروفی، مانند سفتی یا سختی زیر پوست را شناسایی کنند. گزارش هرگونه ناهنجاری پوستی به پزشک نیز ممکن است در تشخیص به موقع کمک کند.

خلاصه

برجستگی های پوستی ناشی از لیپوهایپرتروفی بدخیم نیستند، اما می توانند در نحوه ی جذب داروها از جمله انسولین در بدن اختلال ایجاد کنند. همچنین برخی افراد از ظاهر این توده ها بر روی بدنشان ناراحت هستند.

پیشگیری ممکن است شامل چرخش محل تزریق و چرخش نقطه ی تزریق در هر محل باشد. هر کسی که فکر می کند لیپوهایپرتروفی دارد باید در مورد چرخش های تزریق از پزشک خود مشاوره بگیرد یا در مورد استفاده از نوع دیگری از سیستم تحویل انسولین مانند قلم های از پیش آماده یا پمپ انسولین و یا نیدلهای دیگر سوال کند.

منبع:

https://www.medicalnewstoday.com/articles/lipohypertrophy